Po drodze: Zuza i Ula
Według Zuzy:
Dziś chciałabym podzielić się z Wami moją niezwykłą podróżą związaną z programem mentoringowym TopMinds. Pierwsze moje spotkanie z TopMinds miało miejsce już na pierwszym roku moich studiów, czyli pięć lat temu, gdy moja koleżanka brała udział w tamtejszej edycji. Wtedy jeszcze nigdy nie przypuszczałam, że kiedyś będę miała z nim coś wspólnego. Ale los potrafi nas zaskoczyć, a gdy marzenie o doktoracie stało się moim głównym celem, wiedziałam, że TopMinds może mi się przydać.
I wtedy nadszedł moment, w którym program TopMinds – wraz z moją cudowną mentorką Ulą – wkroczyły na moją drogę. Przyznaję, że na początku nie wiedziałam, czego się spodziewać, ale to właśnie w tym tkwiła jego siła. Program był elastyczny, a Ulę mogłam postrzegać jako swoją przewodniczkę, odpowiadającą na moje aktualne potrzeby.
Spotkania z Ulą odbywały się regularnie, raz na miesiąc lub co dwa miesiące. Ale to nie była jedyna forma naszej komunikacji. Wielokrotnie pisałam do niej maile i wiadomości między naszymi spotkaniami, a ona zawsze odpowiadała z troską i zrozumieniem. Wszystko było dostosowane do naszych potrzeb i harmonogramów, co pozwoliło nam budować naszą relację w sposób swobodny i spontaniczny.
Kontynuując moją opowieść o programie Top Minds i współpracy z moją mentorką Ulą, chciałabym podkreślić, że celem, który przyświecał mi podczas mentoringu, było przygotowanie się do doktoratu i rozpoczęcie go wcześniej. Chciałam również zdobyć wsparcie w procesie rekrutacji i osiągnięciu innych osobistych celów. Niestety, nie udało nam się spełnić tych konkretnych planów.
Jednakże, czego doświadczyłam w trakcie tej współpracy, przekroczyło moje oczekiwania. Od Uli i programu TopMinds otrzymałam o wiele więcej, niż mogłabym sobie kiedykolwiek wyobrazić. Nauczyłam się przede wszystkim radzić sobie z porażkami i nie traktować ich jako końca świata, ale jako cenne lekcje i impulsy do dalszego rozwoju. Zmieniłam swoje podejście do autorytetów, odkrywając, że oni także są tylko ludźmi z własnymi doświadczeniami i słabościami. To wszystko zawdzięczam Uli, która była dla mnie nie tylko mentorką, ale także wsparciem i przyjaciółką. Najważniejsze jednak, to odkrycie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym. Dzięki Uli i TopMinds nauczyłam się czerpać radość z osiągnięć w pracy, jednocześnie dbając o swoje życie poza nią. Zrozumiałam, że prawdziwe spełnienie wymaga harmonii i zrównoważenia.
Kiedy zapisywałam się do programu, nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo go potrzebuję i jak bardzo zmieni on moje życie. To doświadczenie nauczyło mnie otwierania się na nowe możliwości, pokonywania wyzwań i czerpania z nich nauki. Dzięki Uli i TopMinds odnalazłam w sobie siłę i determinację do podążania za swoimi marzeniami.
Dziękuję Wam wszystkim za wsparcie, które otrzymałam i za te bezcenne lekcje życia. Nie mogę doczekać się, co przyniesie przyszłość i jakie nowe przygody czekają na mnie po zakończeniu tego mentoringu.
Dzięki programowi Top Minds i Uli, moja droga do doktoratu stała się bardziej wyrazista i osiągalna. Dziękuję Wam wszystkim za to niesamowite doświadczenie, które wpłynęło na moje życie w sposób nieoceniony.
Według Uli:
Zuza jest moją drugą mentorowaną w programie Top Minds. Trafiłyśmy na siebie wydawałoby się przypadkowo – nasze dyscypliny nauki nie są sobie bliskie. Od pierwszego spotkania jednak okazało się, że pracujemy razem dobrze, efektywnie i nasze oczekiwania do siebie pasują.
Głównego celu mentoringu nie osiągnęłyśmy (Zuza nie dostała się na doktorat). Myślałyśmy, że będziemy wyjątkowe, że tak przewrotnie opowiemy o tym jak to nam się “nie udało”.
Po pierwsze okazało się, że wśród wielu par mentorskich główny, mierzalny cel mentoringu nie został osiągnięty.
Po drugie, po drodze do naszego celu pozwalałyśmy sobie na miliony dygresji. Spotkania były w większości ustrukturyzowane, ale na liście punktów do omówienia było mało. Za to każdy punkt był szeroko rozwijany. Pozwalałyśmy sobie na zbaczanie z głównego kursu. Rozmawiałyśmy o narzędziach miękkich i twardych w procesie badania naukowego, o naszych doświadczeniach na różnych etapach kariery zawodowej, wymieniałyśmy się spostrzeżeniami i definicjami kluczowych pojęć w nauce. Co to znaczy, że ktoś jest dobrym naukowcem? W co warto zainwestować więcej czasu? Jak dzielić swoje możliwości czasowe i kognitywne między naukę, badania i promocję nauki? Kiedy odpuścić?
Nasze po drodze okazało się naszym głównym celem.