Anna Kertyczak

Gosia: Program TopMinds pojawił się w moim życiu w najbardziej odpowiednim momencie – miałam wobec niego olbrzymie oczekiwania.  
Maciek: Samo słowo „mentorowanie” wzbudzało moje obawy. Występowanie jako „mentor” wydawało mi się być ponad mój stan. Nie jestem ekspertem od wszystkiego, a doradzanie jest przyjęciem dużej odpowiedzialności.

Po drodze do naszego celu pozwalałyśmy sobie na miliony dygresji. Spotkania były w większości ustrukturyzowane, ale na liście punktów do omówienia było mało. Za to każdy punkt był szeroko rozwijany. Pozwalałyśmy sobie na zbaczanie z głównego kursu.

Dla nas obu tegoroczne TopMinds minęło zbyt szybko. Oprócz zjazdów zorganizowanych, nie udało nam się spotkać na dłuższą stacjonarną sesję mentoringową. Natomiast ogłaszamy zgodnie, że nie składamy broni! Niedługo otwierają się nabory do kolejnych stypendiów wyjazdowych – a dokumenty są już prawie gotowe… Poza tym – może w tym doliczonym czasie uda nam się wreszcie napisać tę piosenkę.

Klaudia: Jesienią 2022 roku, stanęłam przed lustrem i zadałam sobie pytanie, czego w życiu chcę najbardziej? Moje odbicie stwierdziło, że chcę wszystkiego naraz: chcę być supermamą, farmaceutką, biotechnolożką, naukowczynią. Jak to zrobić? Z pomocą przyszedł mi program TopMinds i mój Mentor Łukasz.
Łukasz: gdy tylko się dowiedziałem, że Komisja Fulbrighta współtworzy program TopMinds, wiedziałem, że spróbuję. I w żadnym wypadku się nie zawiodłem!